Öngösterimle izleme şansı buldum bu sabah Hobbitlerin sonuncusunu. 145 dakika nasıl geçti anlamadım inanın.
Howard Shore’un muhteşem müziği, Peter Jackson’ın yönetmenliği, Andrew Lesnie’nin görüntüleriyle kendinizi maceranın tam içinde buluveriyorsunuz.
İkinci filmin sonunda ejderha Smaug’un Bard’ın yaşadığı Göl Kasabası’nı ateşler içinde bıraktığını görmüştük. Final filmi de bu felaket sahnesiyle başlıyor.
Dozu azalmayan temposuyla beni koltuğuma çivileyen final filminde dövüş ve savaş sahneleri bir bale gösterisi kadar titizlikle yönetilmiş. Şiddetten ve kanlı sahnelerden hoşlanmam ve genellikle gözümü kapatırım, ama bu kez iki sahne dışında hepsini izledim, hangileri olduğunu söylersem ipucu vermiş olurum, heyecanınızı bölmek istemem 🙂
Kostüm tasarımlarında Richard Taylor, Bob Buck ve Ann Maskrey, Joe Letteri yönetimindeki görsel efektler ve özel makyajlarda da Weta Workshop müthiş işler çıkarmışlar.
Bu filmle bir kez daha karar verdim; Orlando Bloom hep Legolas olacak benim için, kumral haliyle pek silik kalıyor 🙂
Benzer bir talihsizlik Thorin rolünü üstlenen Richard Armitage için de söz konusu. Bu filmde büründüğü karakterden sonra Into The Storm’da pek yadırganmıştı.
Lee Pace’e yeniden hayran oldum Thranduil rolüyle. Tamam kabul The Fall ile gönlümde taht kurmuştur ama Elf olarak da müthişti.
Ve tabii Martin Freeman, büründüğü her karakterle kalbimi fetheden bu minik dev adamın filmde söylediği ve beni etkileyen bir cümleyi paylaşmam spoiler sayılmaz sanırım: “One day I’ll remember. Remember everything that happened: the good, the bad, those who survived… and those that did not.”
Bu haftasonu kendinize vakit ayırın ve efsanenin son filmini izleyin, ama mutlaka IMAX olarak izleyin. İyi seyirler.
Ben yüzüklerin efendisi 1 de falan kaldım 🙂