Güzel gözlü siyamlı prenses kızım artık yok. 
Bir süre önce başlamıştı durumu ağırlaşmaya, önceki akşamüstü, minicik kalan bedenini sarıp veterinere giderken, hem gözyaşlarına boğuldum hem de evimize ilk geldiği günü hatırladım. Elim kadardı, kocaman masmavi gözleri vardı. Koyu kahve olan kulaklarının ve kuyruğunun ucu ile patileri dışında, bütün bedeni, sütü fazla gelmiş bir fincan sütlü kahve gibiydi. Önceleri mama beğenmeyen küçük hanım, kuru mamaya alışınca başka şey yemez olmuştu. Lazer kaleminin ışığını kovalamayı, kendini taratmayı, kalorifer peteği üzerinde uyumayı, güneş geldiği saatlerde cam içinde uzanmayı severek geçivermiş tam 15 yıl.
Kucağımda uyuyuşu, tüyleri taranırken çıkardığı ses, sinirlenince çıkardığı yoğun siyam sesi artık yok. Ona ait eşyaları toplarken içim acıdı, sokaktaki kedilere yanaşamadım bu sabah. Artık acı çekmiyor tek tesellim bu, zor olacak ama alışacağım buna da.
Huzurla uyu siyamlı kızım.
Müge ablacım inanın çook üzüldüm.Başınız sağolsun.Eminim çok güzel bir yere gitmiştir siyam kediniz.sabırlar diliyorum.
Basiniz sagolsun… Ne mutlu O’na, sizinle bir omur gecirmis, sevilmis, korunmus, bakilmis.
Başınız sağolsun. 🙁
o kadar üzüldüm ki; arayıp da sana destek olamamaktan korkuyorum 🙁
Mügecim, başın sağolsun…yolu ışık olsun prensesin. Bol sabırlar diliyorum. Kucaklıyorum..
Başınız sağolsun 🙁
Başınız sağolsun.. ne mutlu ki sevgiyle dolu ölmüş…
Müge abla, çok üzüldüm 🙁 Annem sırf kaybedince nasıl dayanırım buna diye beslemez kedi… :/ Yerini almaz ama, dilerim ki bundan sonraki kedini de bu güzel prenses kadar seversin…
Başınız sağolsun, çok üzüldüm. 🙁