Arada sırada bir adım geri çekilip hayatıma dışarıdan bakıyorum. Geçmişe değil tabii, o anda neler olup bitiyor ona bakıyorum. Nerede hata yapıyorum, nasıl düzeltebilirim, hatta düzeltmeli miyim diye de baktığım oluyor. Tempomu yavaşlatıp, daha uzun nefes alıp veriyorum, etrafıma daha fazla bakıyorum. Farkındalık denen durum tam da bu işte. Ne işine yarıyor derseniz, kendimi daha iyi hissetmemi sağlıyor. 
Olmuş olana yapacak bir şey yok, olacak olanı da engelleyemem, ama “an” tamamen benim kontrolumda 🙂 Deneyin, iyi gelecek tavsiye ederim.
Fotoğrafın konuyla bir ilgisi yok, kendi çektiğim fotoğraflardan kullanmak istedim sadece 🙂
“Carpe Diem” o zaman 🙂
Mügem, ne güzel yazmışsın. Hala uzun nefesler devam. Sevgiler…