Dün kendime bir keyif kaçamağı izni verdim, alışveriş ve fatura ödeme koşturmasından sonra. Özdilek içinde yer alan sinemalarda pazartesi ve çarşamba günleri indirimli tarife vardır ve ben Woody Allen’ın son filmi Café Society ‘yi kesinlikle izlemek istiyordum .
Woody Allen filmlerini izlemeyi seviyorum, uzun yıllar önce Annie Hall ile başlayan tutkum; Manhattan, The Purple Rose of Cairo, Hanna and Her Sisters ile sürdü. Eski filmlerini de merak edip bulduğum video kasetlerden izlemeye başlamıştım. Ve sonra sinema diline hayran olup 3 kez izlediğim Radio Days geldi.
Yazıyı hazırlarken hata yapmamak için sinematografisine baktığımda görmediğim pek az filmi olduğunu fark ettim. Bazılarını izlerken içimin şiştiği doğrudur ama çoğunu da en az 3 er kez izlemişliğim vardır. Mesela; Charlie: The Life and Art of Charles Chaplin, Match Point, Scoop, To Rome with Love ve Midnight in Paris. Eğer bu filmlerden bir kaç tanesini izleyip hoşlandınızsa Café Society filmini de seveceksiniz.
Woody Allen kesinlikle kendini canlandıracak karakteri de bulmuş bu filmle: Jesse Eisenberg mimikleri, hafif kambur duruşu, sakar hareketleri, elini kolunu koyacak yer bulamayışıyla Allen’ın gençliği gibiydi film boyunca ve bu yetenekli genç oyuncu giderek daha ilginç bir aktör olmaya başladı. Şimdi bu satırları yazarken düşündüm de aslında To Rome with Love filminde Allen’ın karakterine bürünme sinyallerini vermişti zaten ama o zaman yeterince dikkat etmemişim 🙂
Film boyunca görüntüsü ve oyunculuğuyla beni rahatsız eden tek tipleme; ünlü vampir filmleri oyuncusu kızımız Kristen Stewart’ın canladırdığı Vonnie karakteri oldu. Filme başlarken artist ajanı rolü için seçilen Bruce Willis’in kaprisleri ve yetersizliği nedeniyle kadrodan çıkarılmasıya o karaktere bürünen Steve Carrel bile Kristen kadar rahatsız etmedi neden bilmem.
Dini bütün ve ilginç anne karakterinde Jeannie Berlin pek eğlenceliydi. Oğluna verdiği ilginç nasihati de hemen not ettim: “Live every day like it’s your last, and someday you’ll be right.” Kabaca çevirirsem “Her gününü sonuncuymuş gibi yaşa, günün birinde haklı çıkacaksın”
Allen pek çok filminde olduğu gibi Café Society’de de yine Musevi inancıyla ince ince dalga geçiyor. Gangster ağabey rolünde Corey Stoll var ve Midnight in Paris filminde canlandırdığı Ernest Hemingway’den sonra yine göz dolduruyor. Blake Lively için fazla söze gerek yok, iyi bir oyuncu bu kız ve yine gayet rahat oynamış rolünü.
Café Society izlerken 1930 larda geçen; dönemin ışıltılı giysileri, gece kulüpleri, gösterişli villaları, devasa ofisleri, arka planda oyunculardan rol çalan New York sahneleri ve enfes müzikleriyle bitmesini istemeyeceğiniz dakikalar yaşayacaksınız. Woody Allen’ın kendi sesinden anlatımıyla izlemekten keyif aldığım ikinci film bu, ilki Radio Days idi. Senaryo içine sıkıştılmış özlü sözlerden pek sevdiğim bir tanesi de hikayenin en önemli kahramanı Bobby’nin söylediği “Life is a comedy, written by a sadistic writer” “Hayat, sadist bir yazar tarafından kaleme alınmış bir komedidir”.
Film ile ilgili bilgilere bu linkten ulaşabilirsiniz: http://www.imdb.com/title/tt4513674/
Filmin harika soundtrackini de buradan dinleyebilirsiniz: https://play.spotify.com/track/6heEBab4kl4Nrq7A9jiHyZ
Hepinize iyi seyirler
Görsel kaynakları:
https://thefilmstage.com/wp-content/uploads/2016/05/Cafe-Society-5-
620×413.png
http://cdn.wegotthiscovered.com/wp-content/uploads/download-11-1.jpeg