:::: MENU ::::
Mar 6, 2009    |      0 comments

Çikolata Büyücüsü’nden mektup var…

Defnem için yazdığım yazıyı sizlerle paylaşıp FF sohbetlerine devam ederken posta kutuma bir mesaj düştü. “İremim Pirensesim” Defnem’in annesi, dalgıç, mağaracı, kayakçı, yüzücü, gurme, ve mutfakta müthiş büyücüye dönüşen pasta ustası. Bir duyurusunu paylaşmıştı tüm dostlarıyla, ben de sizlerle paylaşmak istedim. Noktasına virgülüne dokunmadan ekliyorum. Bloguna girip yaptığı pastaları mutlaka inceleyin her biri sanat eseri gibi.

Merhaba,
Bir çoğunuz belki zaten biliyorsunuz ancak bilmeyenler için ufak bir bilgi notu geçmek istiyorum.
Defne doğduktan sonra çalışmaya ara vermiş ve vaktimin tamamını kızıma ayırmıştım. Defne 26 Mart’ta 4 yaşını dolduruyor; artık kocaman bir kız oldu hatta bana mutfakta yardım bile ediyor 🙂 Ben, iş hayatına tekrar dönsem ama nasıl dönsem diye düşünürken, çok değerli bir arkadaşımdan gelen “Doğumgünü Pastası Siparişi” hayatımın akışını değiştiriverdi.

O siparişin arkası geldi ve kendimi bir anda “Tasarım Pastalar” dünyasının içinde buldum. Denizkızları, Ejderhalar, Spidermanler, Dansözler derken bir de baktım hayaller gerçeğe dönüşüyor bu pastalarla. Kendimi hınzır bir büyücü gibi hissettim ve bir blog açıp yaptıklarımı çevremle paylaşmaya başladım.

İşte o blogumun adresi:

www.cioccolatomagico.blogspot.com

Kısaca fiyat bilgisi vermem gerekirse, Tasarım Pastalar’ın dilim fiyatları, istenilen tasarımın işçiliğine göre, 8-10TL arasında değişiyor; minimum pasta 10 kişilik oluyor.

Pastaları hazırlarken kabartma tozu dahil hiçbir katkı maddesi kullanmıyorum. Kullandığım malzemelerin mümkün olduğunca doğal, taze olmalarına dikkat ediyorum. Büyükler için hazırladığım pastalarda arzu edilirse Kanyak, Likör, Bailey’s, Viski vb. tatlandırıcılar kullanabiliyorum ama miniklerin pastalarında alkol kullanmıyorum tahmin edebileceğiniz gibi…

Hayalinizdeki tasarımları uygularken ise şekerhamurundan faydalanıyorum. Burada da piyasadaki en kaliteli gıda boyalarını kullanıyorum; sonuç olarak Defne’ye yedirmek istemediğim hiçbir pasta çıkmıyor mutfağımdan…

Sizlerden ricam, bloguma bir göz atıp çevrenizle de paylaşmanız… Kimbilir belki sizin de bir hayalinizi lezzetli bir pastaya dönüştürürüm…

Sevgilerimle,
Irem Durukan

Mar 6, 2009    |       2 comments

Defne’m artık genç bir kız olacak…

Sanki dün gibi herşey. 2005 yılının onca hay huyunda, içimi açan beni mutlu eden bir haberdi Defne’min doğumu. Annesi İrem’le BEÇGroup’ta çalıştığım yıllarda tanışmıştık. Kısa sürede iyi dost olduk. İşten ayrıldıktan sonra da görüşmeye devam ettik. Defne doğduğunda torunum olmuş gibi gelmişti bana. İlk zamanlar oldukça zor bir bebekti, sonra yavaş yavaş büyüyüp bir şirinlik muskasına dönüştü. Bebekliğinden itibaren gördüğü yüzlerden biri olma avantajımı; Defne’m ayaklanıp, dillendiği yıllarda birlikte eğlendiği oyun arkadaşı olmaya kullanmıştım. Annesi ile babası azıcık nefes alsın diye Defne’ye arkadaşlık ediyordum. Her çocuk gibi o da anneciğine çok düşkündü. Hatta 6-14 ay arası “İremin Kenesi” lakabını hak edecek kadar yapışıktı anacığına. Birlikte pek eğleniyorduk. Küçük çocukların attığı kahkahaların verdiği keyfi verebilecek çok az şey var yeryüzünde. Hatta arada annesinin yerine okula onu almaya gittiğimde “Mügem gelmiiiiş” diye koşarak gelmiyor mu, içimin yağları eriyor. Defnem artık kocaman bir genç olacak yakında. Robert Kolej’in yuvası onu çok geliştirdi. Zaten çok zeki ve algıları açık bir çocuk olduğu için kolayca yabancı dili de kavradı. Nisan başında okul arkadaşlarıyla yapılacak doğum günü var. Annesine Barbie’li pasta siparişi vermiş bücürüm. Çukulata Büyücüsü‘de bir tanecik kızı için bütün hünerini gösterecektir eminim. İyi ki doğdun Defne’m, sağlıklı, mutlu ve keyifli bir ömrün olsun.

Mar 6, 2009    |      0 comments

Tokelau Adası’ndan, DOT TK’ya… İlginç bir iş fikri.

Tokelau adası ismini daha önce duydunuz mu? Ben duymamıştım, hem de eklediğim fotoğraftaki aşık olunası sahillere sahip olmasına rağmen. Dün sabah; Marjinal Porter Novelli’nin Sofa Otel’de ev sahipliği yaptığı, kahvaltılı bir toplantıda öğrendim bu ismi. DOT TK isimli Hollanda kökenli bir özel şirket Tokelau adasına ait “TK” uzantılı alan adlarını onlara asla gerekmeyeceğine ikna ederek satın almış. Yine bu toplantıda öğrendiğim üzere Türkiye; uluslararası arenada TK olarak tanımlanırmış. THY yollarının uçuş numaralarından kolayca anlayabileceğimizi belirten Dot TK CEO’su Joost Zuurbier, başımızın sevimli derdi Eurovision’da da TK olarak anıldığımızı belirtti. Keyifli ve kısa bir sunumla tanıttığı bu yeni hizmetle ilgili öğrendiklerimi paylaşmak istedim sizlerle.

Türkiye genelinde, toplamı 26 milyonu bulan internet kullanıcısına hitap eden 1600 web hosting şirketi ve internet servis sağlayıcısı bulunuyormuş. Dolayısıyla, host edilen web sitelerinin toplam sayısının internet kullanıcılarının sayısına oranı karşılaştırıldığında Avrupa bölgesindeki en düşük oran olarak ortaya çıkıyormuş.

Ülke     Internet kullanıcıları    Host edilen web siteleri    Oran

İngiltere    43,221,464    10,247,083        1 : 4
Almanya    55,221,183    17,516,164        1 : 3
Fransa    40,128,178    3,476,128            1 : 11
Hollanda    13,791,800    3,942,284            1 : 3
Türkiye    26,545,020    843,050            1 : 31

Dot TK uzantılı alan adları kayıt sistemi Dot TK Ceo’su Zuurbier, dünden başlamak üzere yedi gün boyunca öğrencilerin ve üniversite personelinin hiçbir ücret ödemeksizin DotTK alan adları alabileceklerini belirtti.
Dot TK’nın son altı ay içinde, Türkiye’de son derece önemli bir büyüme kaydettiğini de sözlerine ekleyen Zuurbier, bununla birlikte, Türkiye’deki internet kullanıcılarıyla karşılaştırıldığında Türk web sitelerinin oranının, bölgedeki diğer ülkelerin hala gerisinde olduğunu ekledi. Dot TK, alan adlarını ücretsiz dağıtarak web tasarımcılarını, web programcılarını ve sistem mühendislerini web sitesi kurmaya teşvik etmeyi amaçlıyorlar. Firmanın merkezi Amsterdam’da ve deneyimli personeli, her ülkedeki çok yedekli omurgaları ile, milyonlarca kayıt tutabiliyorlar.
Önemli not: Ücretsiz Dot TK kayıtları, üniversitelerde internet bağlantısı olan bilgisayarlardan yapılabiliyor; 5 Mart saat 00:00’da başlayan uygulama 11 Mart saat 23:59’da sona eriyor. Kampanya Nisan ayında da uygulanacak ve  5 Nisan saat 00:00’da başlayıp 11 Nisan saat 23:59’da sona erecek. Alan adı almak için yapılması gerekenler ise son derece basit: www.dot.tk adresine girerek alan adı (adları) seçiliyor ve ödeme yöntemi olarak da ücretsiz üniversite seçeneği işaretleniyor. Ücretsiz Dot TK alan adları bir yıl için geçerli oluyor. Ticari marka ve özel alan adları ise bu uygulamanın dışında tutuluyor. Kullanıcı başına en fazla bir alan adı alınabiliyor.

Mar 6, 2009    |      1 comment

Sunumax …Bir başarı öyküsü.

Sadık Kocabaşa ile yaz başında bir e-tohum toplantısında tanıştım. Aşırı kibar saygılı ve çekingen bir genç adam bana Sunumax projesini anlatıyordu heyecanla, ben de her zamanki tavan yapmış hiperaktivitemle sözünü kesip “aa MsDewey” demiştim. O yine gözlerinin içi gülerek “aslında öyle değil” diye kibarca anlatmış ve zihnime not edilmişti. Daha sonra projenin görünmeyen kahramanı olan Cem Kocabaşa sahneye çıktı. Zekasının gözlerinden taştığı, ağabeyi gibi kibar ve güler yüzlü bu genç, bana iki kardeşin ileriki yıllarda dünyanın tanıyacağı işler üreteceğinin sinyalini verdi. Bu konularda pek yanılmadım. Garip bir “yetenek avcısı” radarım var. Neyin nasıl sinyal verdiğini henüz çözmedim, ama sanki çevrelerinde parlak bir hare görünüyor bu insanların. Yine bir e-tohum toplantısında bu iki şahane evladı yetiştiren anne ile de tanıştım. Duyduğu gurur onun da gözlerinden okunuyordu. Hızla yol aldılar, yeni müşteriler, CeBit gibi devasa fuarlar, başarılı duyurumlar ve e tohumun en başarılı 15 projesinden biri seçilmek. Sırası gelmişken buradan Burak Büyükdemir’e bir kez daha teşekkür etmek istiyorum. Enerjisi, güler yüzü, destekleri ve paylaşımlarıyla e-tohumu hepimizin hayatına soktu ve keyifle takip etmemizi, hatta hiç aklında olmayanların bile girişimciliğe soyunmayı düşünmelerini sağladı.  Dün akşam e-tohum toplantısında bize Sunumax’ı anlattılar. İki kardeş, hem neşeli hem de coşkuluydu, bu coşkularını bizlere de güzelce yansıttılar. Hepimizin yorumları, katıldığımız en eğlenceli ve keyifli toplantı olduğu yönündeydi. Yolunuz ve bahtınız açık olsun Kocabaşa kardeşler ve Sunumax…

Burak Büyükdemir ile ilgili iki keyifli paylaşım daha eklemek istedim. Mutlaka tıklayıp izleyin.

http://www.webrazzi.com/2008/07/26/webrazzitv-burak-buyukdemir-ile-etohum-uzerine/
http://mserdark.com/web_dunyasi/girisimcilik-meselesi-ve-etohum

Mar 6, 2009    |      0 comments

Görmekten ve görüntülemekten keyif aldığım binalar.

Teşvikiye, Maçka, Gümüşsuyu, Beyoğlu’nda ayakta kalmayı başarmış örneklerle bu mimariyi seviyorum ben. Yüksek tavanlar, eski ustaların sanat eseri gibi kartonpiyer çalışmaları, ince ve zarif işçilikler. Ne yazık ki, 50 lerden sonra topluma sıvaşan çarıklı zevki çok şeyi yok etti. Dışı btb ve cam kaplı alamet binalara tapan insanlarla doldu etraf. Yaparken bulunduğu şehre dokuya ruha uyar mı düşünülmedi, varsa yoksa rant ve köşe dönme telaşıyla iğrençlik abideleri doldurdu her yanımızı. Bu hafta içinde 3 kez bu binalarda görüşmelerim oldu. Bana hep, çocukluğumun bir bölümünün geçtiği anneannemin, Harbiye Radyoevi karşısında oturduğu yüksek tavanlı, muhteşem kartonpiyerli uzun koridorlu evi hatırlattı. Rahmetli dedeciğimin kucağına oturup, başrolünde benim olduğum, olağanüstü hayal gücüyle yarattığı hikayeleri dinlediğim günler gözlerimin önüne geliverdi. Gül ağacı parkeler, art deco tarzı küvet, tavana kadar pencereler ve hatta ferforje kafeslerle çevrili antika asansörler … Kısacası zevkle, sevgiyle yapılmış binalardı onlar. 50 lerde başlayan furyada ise rant ve para hırsı ön planda olduğu için gustosuz ve sevimsiz yapılar ortaya çıktı. 4 ve 5 şubat günleri çektiğim bir kaç fotoğrafı da ekledim yazıya sanırım sizler de bana hak verirsiniz. Asıllarına uygun olarak yenilenen Maçka Palas ve Akaretler Sıra Evleri zevksizliğe mahkum olmadığımızın delilleri.

Mar 3, 2009    |      0 comments

Bir haberin hatırlattıkları…

Öğleden önce Media Cat’den gelen bir mesaj, beni yine yılar öncesine götürüverdi. 10.Köy isimli ajans, M.A.R.K.A’ya katılmış. 10.Köy’ün kurucusu olan sevgili Cahit Ceylan’la tanışıklığımız Karacan yayınlarının piyasada fırtına gibi estiği günlere dayanıyor. Sevgili Nilgün Alemdar ile beraber; reklam ajanslarına birçok güzel çalışmaya imza atma şansı verdiler. Üçte bir dikey sayfa uygulamasını sevgili Nilgün’ün başını etini yiyerek kabul ettirdiğimiz günler dün gibi gözümün önüne geliverdi. O yıllarda; hep birlikte (1987-1990) çok eğlenceli organizasyonlarda da  vakit geçirdik. Cahit Ceylan daha sonra, çeşitli medya gruplarında aktif görev aldı. Bir süre sonra da 10. Köy’u kurdu, uzun yıllar da başarıyla yürüttü. Ajanstek Reklam’da çalıştığım yıllarda da Hulusi Derici’yi tanıdım. Ajansta çalışan bir arkadaşı ziyarete gelen, Klasik Türk Sanat Müziği’ne hayran, hırslı, yetenekli bir genç adamdı. Daha sonra Radar Reklam’a dost ziyaretine gittiğim bir gün yine karşılaştık. Sevgili Kamil Işıldak’la çalışıyordu o dönem. Daha sonra birden yıldızı parladı, bir başka ajansta çalışırken epey olaylarla ayrıldığı ajanstan sonra kendi şirketini, M.A.R.K.A’yı kurdu. İkisine de hayırlı olmasını diliyorum.

 

Şub 19, 2009    |       2 comments

Himalaya Tuz Rüyası…

Uzakdoğu felsefesine ilgi duyan ve bunu yaşama biçimi haline getiren insanların, daha huzurlu, dingin ve güleryüzlü olduklarına Ayça Ark’ı tanıyınca bir kez daha karar verdim. Gülen gözleri enerjik sesiyle karşısındakine de huzur ve coşku veren biri. Sağlıklı ürünleri yaşamımıza sokan, yararını kendinde deneyip bunu paylaşmayı bilen biri aynı zamanda. Yakın çevremde birçok arkadaşım evlerinde Himalaya Kristal Tuzu kullanıyor. Sağlıklı olmasının yanında birçok farklı amaçla da kullanılabiliyor bu tuz. Örneğin diştaşı oluşumunu ve diş çürüklerini önleyebilirsiniz düzgün kullanımlarla. Dezenfekte edici ve nötrleştirici etkisiyle, istenmeyen kokular oluşturan bakterilerin üremesini engeller ve doğal bir deodoranttır. Sindirim şikayetleri, kadın hastalıkları ve metabolik bozuklukları olanların da destekleyici olarak kullandıklarında, şikayetlerinin azaldığı gözlenmiş. Ayrıca Himalaya Tuz Kristali‘nden yapılan lambalar da yorgunluğu,stresi,astım nöbetlerini, alerjileri,başağrılarını,cilt rahatsızlıklarını,havadaki nemi ve kokuyu hafifletip ve rahat uyku ortamı yaratıyorlarmış.Bu lambaların birçok çeşidi tansiyonu,ruhsal ve psikolojik sorunları olan hasta lara yardımcı oluyormuş. Vaktiniz olduğunda siteyi inceleyip, kısa yoldan mini bir keşfe çıkın derim.

Şub 19, 2009    |      1 comment

Nono’cuğum seni ve seninle vakit geçirmeyi çok özledim

Nedret Hazar Esen, benim büyük teyzemdi. 2007 nin 16 şubatında aramızdan ayrıldı. Alzheimer hastasıydı, ihtimam ile bakıldığı için doktorların öngördüğünden daha çok yaşamıştı. Son dakikalarında yanındaydım.  Küçük teyzem ve kızkardeşime bu akşamı atlatır dendiği için evlerine dönmüşlerdi. Ancak akşam saatinde gidebildiğim için, kalbi durduğunda yaşam destek ünitesine bağlanmayacağını da doktorlara ben söylemek zorunda kaldım. Kimsenin yaşamasını istemeyeceğim bir deneyim bu, düşmanlarımın bile. Sevdiğiniz, bir zamanlar birlikte gülüp eğlendiğiniz biri hemen yanıbaşınızda sonsuzluğa doğru yola çıkıyor. Beterin beteri sözüne çok inanırım, o nedenle yine de şanslıydık diyorum hep, acı çekmedi hiç. Hatta kendisine ne olduğunu bile anlamadı. Son aylarda hep uyuyordu zaten. O yatakta yatan beden, bir zamanlar benimle Taksim Parkı’nda saklambaç oynayan, bale resitallerimde ön sıradan bana moral veren, haftasonları 3 film birden seansları düzenlediğimiz neşe dolu kadın değildi ki. Kimdi inanın bilemiyorum. Sadece bir beden olarak kalmıştı. Sadece küçük teyzemi tanıyor, bizlere kibarca gülümsüyordu. Öyle acı ki bunlara tanık olmak. Tabii daha da acısı, anneciğimin de aynı hastalıkla tedaviye alınması.  Şimdilerde anlık durumları unutması dışında bir sorun yok. Hastalığın seyrini bilmek hem işinizi kolaylaştıran hem de daha çabuk moralsiz kalmanıza neden olan bir durum.Nono’cuğumun değişimini ilk ben fark etmiştim. Nedeni ise eşimin eniştesine konan “Alzheimer” teşhisi idi. Onunla hastalığın bütün evrelerini tanıyınca, bir başkasında belirtileri anlamak daha da kolay oldu. Ama ne anneme ne de küçük teyzeme durumu anlatamadım, hatta bilim kadını olan kız kardeşim bile kabullenemedi durumu. Kabul ettiklerinde ise, hastalığı yavaşlatmak için bile geç kalınmıştı. Uzunca bir süre ufak tefek vukuatlarla idare ettik. Eniştemin ölümünden sonra durumu daha da ağırlaştı. Apartman komşularını rahatsız etmeye başlayınca, yanında biri olmadan yaşamaması gerektiğine ikna edebildim annemleri. Ama işin zoru da bundan sonra başladı. Bulunan her kıza ve kadına “bu çirkin, istemem evimde” diyordu. Nasıl bir menhus hastalık ki kişiliğini tamamen değiştiriyordu insanın. Nono’m kimseleri kıramaz, sesini yükseltmez, yüzünde kocaman bir gülümsemeyle gezen biriydi. Değil insanları eleştirmek, suratını bile asmazdı. Bir sürü badireden sonra bir gün bakıcı kadını evden atıp, neden yaptığını bilmediğimiz bir şekilde ocağın üstünde gazeteleri yakmaya kalkması son oldu. Alzheimer Derneği’nin Dragos’taki özel bakımevine yatırıldı. Göğe uzanan onlarca çam ağacının, çiçeklerin, bahçede gezen kaz ve ördeklerin olduğu bir tesisti. Etiler-Dragos arası bir hayli mesafe olduğu ve yoğun tempolu çalıştığım için ancak haftasonu ve tatillerde görebiliyordum Nono’mu. Bakımevinin her köşesinde kameralar olması içimizi rahatlatıyordu. Hem ben, hem de iki kardeşim monitörlerimizi 24 saat nöbetleşe kullanmaya başlamıştık. Oraya her gidişimde bir başka hastanın hikayesini öğrenmeye çalışıyordum. 2006 yılında “Babalar Günü” toplantısında beni çok üzen biriyle karşılaştım orada. Moran yıllarında “Rasin Baba” diye hitap ettiğim, sayesinde birçok kişiyle tanışıp, sektöre ait püf noktalarını öğrendiğim Rasin Yenen’de hastaydı ve bakımı imkansızlaşınca oraya yatırılmıştı. Yanına gidip boynuna sarıldım. Ama o; telaşla bana “biraz sonra beni gelip alacaklar” deyip duruyordu. Teyzemle nişanlı olduğunu zanneden Ali Bey’in hikayesi de bir başka içler acısı durumdu. Ankara’da üst düzey bürokrat olan Ali Bey, bakımevinde sabahları erkenden kalkıp, özel olarak kolalanan gömleklerini ve takım elbisesini giyiyor ve “vazifeye” gitmeye hazırlanıyordu. Lütfen; özellikle aile bireylerinizden aktif görevle çalışan erkeklere mutlaka bir hobi kazandırın. Bütün bu insanların neredeyse hepsinin ortak noktası boşlukta kalmaları. Bu benim fikrim, tıbbi bir dayanağı yok, ama benim 3 hastam, Rasin Baba, Ali Bey hepsinde hikaye aynı şekilde seyretmiş. Artık kendilerine kimsenin ihtiyacının kalmadığını ve bir işe yaramadıklarını sanmışlar. Annemle mümkün olduğunca vakit geçirmeye çalışıyorum. Arada iskambil oynuyoruz, birlikte film izliyoruz. Yıllardır bulmaca çözer annem, geçen ay farkettim ki artık çözemiyor. Bulmacaların çoğu başlanmış ve öylece kalmış. Ama o yapamadığının bile farkında değil. Arada haydi bilmeceni beraber yapalım da sonra kağıt oynarız” diyorum ve durumu kontrol ediyorum. Ertaç Enişte ile başlayan Alzheimer bilgilenme sürecim hala devam ediyor, sağolsun dostlar rastladıkları makaleleri ve haberleri paylaşıyorlar. Yurt içinde ve dışında bir sürü siteyi taramaya çalışıyorum. Kaybolduğunda, hastanızın kolay bulunması için geliştirilen chip dışında bir yenilik yok. Daha bu hastalığı neyin tetiklediğinden bile tam emin değiller. Makus talih diye kabullenmek yerine, savaşmayı tercih ediyorum ve her gün yeni birşeyler öğrenmeye çalışıyorum. Biliyorum ki bu hastalık tembellik eden beyinleri daha çok seviyor. Sağlıklı ve esen kalın…

Şub 19, 2009    |       4 comments

Deniyorum, Biliyorum…

DenedimBiliyorum ile tanışmam, Friendfeed’de gördüğüm bir bilgiyle oldu. Linke tıkladığımda, görüntüsü ve içeriğiyle temiz pırıl pırıl bir siteyle karşılaştım. Hemen ekledim kendimi. Anketlere katıldım, forum konularını okudum. Katılımcılar için bilgilendirici, paylaşıma açık güzel bir platform. Tabii firmalar için de kullanıcı düşünceleriyle sıcak temas şansı veren bir site. Dün, adıma yollanmış bir paket geldi DenedimBiliyorum’dan. Aralarına katılanlara böyle bir hoşgeldin armağanları varmış. Paketi açınca bir an şaşırdım, dişimin ağrıdığın hissetmişlerdi sanki ve bana İpana’dan çeşit çeşit diş macunları, Oral B’den de gargara yollamışlardı. Hemen armağanlarımla yollanan broşürleri incledim. ipana üç ana başlıkta toplamış diş macunlarını. “Beyazlıkta bir inci” başlığıyla verilen ürün; dişlerinizde üç boyutlu beyazlığa ulaşmanız için üretilmiş. Dişlerinizin ön ve arka yüzeyleri ile diş aralarındaki görünür kısımlarda, beyazlığa kavuşmanızı sağlıyor. “7 günde daha sağlıklı bir ağız” başlığındaki ürün ise, 7 günde komple ağız bakımınızla 7 ana problemle başa çıkmanıza yardımcı oluyor. Son olarak da “Hassasiyetinizi anlıyoruz” başlığıyla, hassas dişlere sahip olanlara 14 günde fark yaratacak bir öneri sunuyorlar. Kutudan çıkan örnekleri ve broşürleri fikirlerini alabileceğim dostlarımla paylaştım. Tabii 7 günde 7 probleme çare olanından bir tane de kendime ayırdım. Sizler de DenedimBliyorum‘a katılın veya ilgileneceğini düşündüğünüz yakınlarınızla paylaşın. Bizlerden alacakları önerilerle markaların daima daha iyiyi hedefleyeceklerine inanıyorum.

Şub 18, 2009    |      0 comments

Tatilde aile ziyareti mi ? Bir daha düşünün…

Dün akşam yine bir öngösterime davetliydim. Warner Bros’un bu nazik davetlerinin en güzel yanı da dostlarla buluşup söyleşmek. İzlediğimiz filmin adı “Four Christmases-Anywhere but home” (filmlere türkçe isimler bulanlardan bir ikisiyle gerçekten tanışıp, ruh hallerini anlamak istiyorum. Bu filme Zoraki Tatil adını verince, kapılarda kuyruk olacağını mı düşünmüş acaba ismi bulan kişi) Konusunu da noel tatilinde; ailelerine yalan söyleyip, sıcak iklimlerde tatil yapmayı planlayan iki gencin, olumsuz hava koşulları nedeniyle gidemeyip, ailelerine yapmak zorunda kaldıkları ziyeretlerde başlarından geçenler olarak özetleyebilirim Ödüllü bir film değil, ama ünlüler geçidi gibi kadrolu ve oyunculukların usta olduğu bir komedi. Gülümseyerek, hatta çoğu sahnede kahkahalarla gülebileceğiniz keyifli bir film izlemek istiyorsanız bu filmi kaçırmayın. Başrolde; Wedding Crashers ve The Break Up filmlerinden hatırlayacağınız Vince Vaughn ile Legally Blonde serisinin unutulmaz yıldızı ve Walk The Line’daki performansıyla Oscar alan Reese Witherspoon var. Yönetmenliğini Seth Gordon’un yaptığı filmde; Brad’in huysuz, yaşlı babası rolünde Robert Duval var. Anne rolünde oynayan Sissy Spacek‘le tanışmam; Stephen King’in Brian De Palma tarafından beyazperdeye aktarılan ilk romanı Carrie ile olmuştu. Brad’in güreşçi ağabeyini oynayan Jon Favrea‘yu ise birçok TV dizisinden ve son yıllarda çevirdiği Dare Devil, Deep Impact gibi filmlerdeki rollerinden hatırlayacaksınız. Kate’in babası rolünde ise Midnight Cowboy‘un unutulmaz aktörü Jon Voight var. Kate’in annesi rolündeki Mary Steenburgen‘i yaşı küçük olanlarınız Back to the Future serisinde çatlak profesörün aşık olduğu kadın rolünden hatırlarsınız. Kate’in doğurgan kızkardeşi rolünü de Pushing Daisy’nin Olive Snook’u Kristin Chenoweth canlandırmış. Film 27 şubatta gösterime giriyor.

Sayfalar:‹1...535455565758596061›