Küçük yaşlarda annemin söylediklerine itiraz ettiğim zamanlarda “anne olunca anlarsın ve hak verirsin” derdi. 
Hayattaki duruşumu, kişiliğimi, kariyerimi ve daha bir çok konudaki yeteneğimi borçlu olduğum, ilk öğretmenim canım annem, yıllar sonra anne olunca ne demek istediğini anlayabildim. Sağduyunuz size bir çok konuda yardımcı oluyor ama, anne olunca sanki başka bir sürü güç de yanı başınızda beliriveriyor hayatı omuzlayabilmeniz için. Ne yazık ki; annem, bu müthiş kadın, alzheimer denen illetin pençesinde, bir hayal aleminde yaşıyor uzun süredir. Aidse bile deva bulan tıp ilmi, bu amansız derde çare bulmaktan uzak. Sadece yavaşlatıp, etkilerini azaltmaya çalışıyorlar. İnsanların yaşlandıkça kendi kendinin karikatürü olması hep içimi acıtmıştır. Bu hastalığa yakalanların ise kendileriyle olan ilişkilerinin yavaş yavaş yok olması içimi acıtıyor. Tam da birlikte en keyifli zamanları geçirecekken, sadece temel ihtiyaçlarını karşıladığım bir hastaya dönüşmesi çok üzücü. Tabii hayata huzurla devam edebilmek için kendimce yollar bulmaya çalışıyorum. Ama her an bana hastalığı hatırlatacak yeni bir davranış biçimi veya cevapla geliyor annem. Olgunlaşma mezunu olduğu için yıllarca özel dikim giysilerle göz kamaştırmamı sağlayan, ama şimdilerde bu el becerisini de yitiren annemin, tek tük eğlenceleri bilmeceler (onları da artık eskisi kadar çözemiyor, görüp üzülmesin diye o yatınca yarım yamalak yapılmış eskileri yok edip yenilerini koyuyorum) televizyondaki müzik kanalları, birlikte vakit geçirdiğimiz iskambil oyunları. Hastalanmadan önce de gezip dolaşmaktan hoşlanan biri değildi, araç tutması nedeniyle pek uzun mesafelere gitmezdi. Ama son zamanlarda ben veya kızkardeşim olmadan hiç bir yere gitmek istemiyor. Geçtiği yerleri eskiden çok iyi bilmesine rağmen yüzünde genellikle sanki oradan ilk kez geçiyormuş gibi bir ifade oluyor. 
Annelerinizin kıymetini bilin. Hayatın hayhuyu içinde onlarla geçirebileceğiniz keyifli zamanları hoyratça harcayıvermiş olmak sonradan üzebilir sizleri. Annem ve hepinizin annelerine sağlık ve bereket diliyorum. Canım annem, “Anneler Günü” kutlu olsun.
May 7, 2009 |
11 comments
11 comments
Müge Hanım,
Çok güzel bir yazı. Ellerinize sağlık.
Şimdi birşey soracağım, belki “zaten yapıyorum” diyeceksiniz. Bizim 85 yaşındaki büyük teyzemiz de aynı hastalıkla yaşamına devam ediyor. Ona geçen aylarda çok sıkı bir havuç suyu terapisi uyguladık. Her gece bir kocaman bardak taze sıkılmış havuç suyu. Gelişmelere inanamazsınız. Acaba siz hiç havuç suyu denediniz mi?
TTm, eminim annenin değerini bilen ender insanlardan birisindir. Bu durumda olması elbette seni çok üzüyor. Ama annen çok şanslı, sana sahip olduğu için. Senin gibi güçlü bir kadın yetiştirebildiği için… Senin de annenin de anneler gününüz kutlu olsun 🙂
Mugecim, harika yazmissin. Gercekten hayatin kosturmasi icinde hep en sevdiklerimizi ihmal ediyoruz. Burcuya katiliyorum. Birbirinize sahip oldugunuz icin sanslisiniz. Seni cok opuyorum ve anneler gununu kutluyorum.
Merhaba,
Annenizle ilgili duygularınız beni derinden etkiledi.Allah cc dan annenize şifalar diliyorum.Sizede Allah cc kolaylıklar versin.
Bende şahsınızda tüm annelerin Anneler gününü kutlarım.
Sevgilerimle*
Teşekkürler sağolun, hepimiz için iyilikler güzellikler olsun.
Anneniz de, oğlunuz da çoook ama çoook şanslı…
Sizin gibi bir kız çocuk ve anne…İyi ki varsınız..
Sevgiler,
Burçay
Merhaba
sızınle 1. yemek.name bulusmasında tanıstım . İyi ki de tanıştım gerçi devamını babamın rahatsızlıgı nedenıyle getıremedım .
Bu yazıyı şimdi fark ettim biraz geç oldu ama bana iyi geldi . Şu an babamın mide kanseri ile mücadele ediyoruz . Aslında galiba mücadeleyi sadece bizler veriyoruz babam vazgeçti. Onu boyle vazgeçmiş ve bitik görmek beni cok üzüyor.
Dilerim mücadele için gücümüz hiç bitmesin. Size kolay gelsin.
Tekrar görüşebilmek ümidiyle ( ki bunu çok isterim )
Banu KERSE
Sevgili Banu senden yeniden haber aldığıma sevindim ama babacığının hastalıkla savaşmaması haberine üzüldüm. En kısa sürede sana aşağıda vereceğim blog adresine gir Davut Topcan kardeşimizin yazılarını oku ve babanla paylaş. Mide kanseri ile savaşan ve bu yolda da başarı kazanan bir arkadaşımız. Bu tip hastalıklarda en önemli şey morali yüksek tutmak. O nedenle yazıları okuyup uygun görürsen Davut dostumuzla babanı ziyaret edip ona moral vermesini de sağlayabliriz. En kısa sürede haberleşmek ve güzel günlere doğru koşar adım ilerlemek dileğiyle…
Sevgi ile kal,
Muge
http://davuttopcan.com/index.php?act=detay&pid=8
Ne kadar “haklısın” desek az gelecek bir yazı. Çok seviyorum seni.
sevgili Mügem,
Sağlıklı olmak ve an’larımızı sevgiyle yaşamak dileği ne kadar önemli bir kez daha dikkatimi çekiyor, yüreğinin gülen gözlerini bizimle paylaştığın için teşekkür ederim, iyi ki annesin, iyi ki annenin kızısın, seninle gurur duyuyorlardır, bundan eminim.
sevgiyle,