Müge Çerman Hayata dair yaşanmışlıklar, anılar, öneriler, paylaşımlar

Mart başında, Rixos Web Pazarlama Müdürü Eyüp Kaplan imzası ve Rixos On Air başlığıyla gelen bir mesaj, mutlulukla gülümsememe sebep olmuştu. 3 günlük bir kaçamak için Belek Rixos’a davet ediyorlardı. Heyecanla gidiş gününü beklemeye başladım. Çoğunu önce bloglarından tanıyıp sevdiğim, hayranlıkla izlediğim, daha sonra E-tohum ve Likemind’larla ete kemiğe bürünen dostlarla yola çıktık.  Eğlenceli bir uçak yolculuğu ve otele transferimizle mecera başladı. Rixos Belek’e Premium demek fazla alçakgönüllülük olmuş. Girişten başlayarak, herkes güleryüzlü ve ilgili. Kapıdan giren her konukla aynı sıcaklıkla ilgileniliyor, size evlerine konuk olmuşsunuz gibi davranıyorlar. Tesisin neredeyse tamamı gün ışığından faydalanacak şekilde düzenlenmiş. Odalar da geniş ve aydınlık. Bavulumu açıp kendimi balkonuma attım. Hava harikaydı.  Manzaramda öyle. Hemen çevreyi keşfe çıktım. Bahçelerin içinden, devasa süs havuzlarının üzerine kurulmuş köprülerden geçerek, önce yüzme havuzu kenarına, daha sonra da sahile indim. Sezon dışı olduğu için hüzünlü görünüyordu sahil. İskeleler bakıma alınmıştı. Çevre düzenlemelerine, sezon öncesi son dokunuşlar yapılıyordu. Uzun bir yürüyüşten sonra, ev sahibimiz Eyüp Kaplan’ın katılacağı akşam yemeği için lobbye indim. Hep birlikte otelin alakart restoranlarından biri olan, İtalyan mutfağını tatmaya gittik. Leziz bir menü ve sohbetle geçen yemek sırasında, Eyüp Bey’i soru yağmuruna tuttuk. Sükunetle hepimizi cevapladı. Yemek sırasında izlediğimiz su gösterisi de muhteşemdi. Yemek sonrası yaş ortalamasını arttırma riskini de göze alarak genç dostlarla beraber ben de otelin diskosuna gittim.  Kapalı alanlarda yer alan eğlence ve oyun alternatiflerinin çokluğu beni etkiledi. Bowling alanı, elektronik oyunlar, basket squash gibi aktif sporların yapılacağı alanlar ve kağıt oyunları, tavla  oynayabileceğiniz geniş salonlara sahipler. Gün boyunca, su sporları dışında katılabileceğiniz onlarca aktivite var. Ertesi sabah ezan vakti uyanıp uzun bir yürüyüş yaptım sahilde. Denizin sesini dinlemek, yavaşça gökyüzünde yükselen güneşi izlemek ruhumu dinlendirdi. Acıktığımı hissedip otele döndüm. Kahvaltıya “açık büfe” demek haksızlık, kuş sütü dışında herşey vardı. Sırayla uyanan dostlarla,  neşeli bir kahvaltıdan sonra, onlar havuz ve deniz keyfine, ben de bütün kış sıkıntıdan aldığım kilolarla rostoya benzer biçimde mayo giymek istemediğim için, yanımda getirdiğim kitapları okuyup dinlenmek üzere odama çıktım. Oda servisi günde iki kez odaları ziyaret ediyor. Özenle, temzileyip, havlularınızı değiştirip, yatağınızı düzeltiyor üzerine minik lokum paketleri ve kırmızı gül bırakıyorlar. Karar verdim ben otelde yaşamak istiyorum 🙂
Bir ara dostların yanına indiğimde bahar güneşini hafife alanların, istakoza dönmelerine şahit oldum, itiraf etmeliyim ki o yaşlardayken ben de uyarıları dinlemezdim. Ama bedelini ağır ödüyorum, ellerimde  ve bedenimde beliren güneş lekeleri çoğalmasın diye 10.00 ile 16.00 arasında kaçacak delik arıyorum yaz gelince 🙂 Birinci bölümü burada noktalayalım, devamı var…